ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ξέρω αρκετά παιδιά που δεν έχουν δικό τους αμάξι και έτσι χρησιμοποιούν το αμάξι της οικογένειας τους, κι ας έχουν την οικονομική ευκολία να πάρουν κάτι δικό τους.Ξέρω παιδιά που για να μην χαλάσουν τα χρήματα τους και να τα έχουν για το μέλλον τους όταν και αν κάνουν οικογένεια, τους αγόραζαν οι γονείς τους δικό τους ολοκαίνουριο αμάξι. Ξέρω αρκετά παιδιά που δούλεψαν και μόχθησαν για να αγοράσουν το δικό τους αμάξι και να μην έχουν κανέναν ανάγκη.Δεν ανήκω σε κάποια κατηγορία. Έχω κάποια χρήματα στην άκρη για τα έξοδά μου αλλά δεν αρκούν να αγοράσω κάτι, ούτε καν μεταχειρισμένο... Άντε στην καλύτερη των περιπτώσεων ένα μεταχειρισμένο μηχανάκι. Μετακινούμαι με τα ΜΜΜ, επαρχιακή πόλη που το τελευταίο δρομολόγιο είναι γύρω στις 9 και το σκ με ελάχιστα δρομολόγια. Το 2009 πήρα το δίπλωμά μου και τότε αγόρασαν και οι δικοί μου ένα καινούριο αμάξι με το σκεπτικό οτι μιας και είμαι και εγω νέα οδηγός θα είναι αυτό το αμάξι μου. Έλα όμως που απο τότε μέχρι τώρα έχω οδηγήσει μόνη μου μόνο 2 φορές, και όλες τις υπόλοιπες θα είναι σίγουρα μαζί και ο πατέρας μου-ο άλλος οδηγός της οικογένειας. Όσες φορές ζητάω το αμάξι, γίνεται σκοτωμός. Όταν λέω οτι δίκιο έχουν επειδή εγω δεν το πλήρωσα μου λένε οτι έτσι κι αλλιώς είναι δικό ''μου'' επειδή εγω θα το κληρονομίσω.Οι γονείς μου φοβούντε οτι:θα τρακάρω και θα σκοτωθώ ή οτι αν γυρνάω βραδάκι θα μου επιτεθεί κάποιος στον δρόμο ή οτι όλοι οι οδηγοί θα πέσουν πάνω μου και πρέπει να πηγαίνω με 60 για να προλάβω να αντιδράσω, να μην οδηγήσω μέσα στην κίνηση επειδή θα πέσω πάνω σε κάποιον. Η δε μάνα μου όταν οδηγάω εγω και είναι μέσα, παθαίνει 3-4 καρδιακά επεισόδια την φορά... Δεν είμαι τόσο επιπόλαιη, προσέχω όσο μπορώ, δεν κάνω μαγκιές, δεν τρέχω αλλά δεν ξεχνάνε να με γεμίζουν φοβίες... Το αστείο είναι οτι ο πατέρας μου το έχει γδάρει 2 φορές και δεν έχει μιλήσει κανείς, και αν κάνω κάτι εγω μου το λένε για 1 μήνα! Το σέβομαι οτι το έχει πληρώσει αυτός και οτι αυτός πληρώνει καύσιμα-τέλη-ασφάλειες αλλά τόσο τρομερό είναι να το οδηγάω και εγω όταν θέλω να πάω κάπου και ξέρω οτι το αμάξι είναι στο γκαράζ; Να το παίρνω εγω και να το θέλει κι αυτός να καταλάβω την γκρίνια του, αλλά όταν δεν το θέλει;;; Και τις 2 φορές που το πήρα, αφού πρώτα του το ζήτησα μου έδωσε την άδεια με βαριά καρδιά.. Προσπαθώ να τους το φέρω ήρεμα οτι άνθρωποι είμαστε και μπορεί κάτι να μας τύχει και να είμαι εγω εύκαιρη εκείνη την ώρα και να πάρουμε το αμάξι να πάμε οπου χρειάζεται, τίποτα δεν καταφέρνω... Ώσπου λέω και εγω πως δεν υπάρχει πρόβλημα και να μην με εμπιστεύονται αρκεί να μπορώ να πηγαίνω μόνη μου τον εαυτό μου όπου χρειάζεται και η μάνα μου να πάει με τον πατέρα μου που δεν παθαίνει τα καρδιακά!Απο την μια λέω πως με τσαμπουκά θα πω οτι θέλω το αμάξι, να πάρω τα κλειδιά και να φύγω και απο την άλλη πως δεν είναι σωστό επειδή δεν το πλήρωσα εγω και ακόμα και στο γκαράζ να είναι και να μην το χρειάζεται ΠΡΕΠΕΙ να ζητήσω την άδεια του πατέρα μου, επειδή απο μικρή με γέμισαν ενοχές και οτι πρέπει να τους ρωτάω πρώτα πριν κάνω κάτι-ευτυχώς με τους έρωτές μου δεν τους ρωτάω...Όσοι δεν έχετε δικό σας αμάξι, τι κάνετε σε αυτές τις περιπτώσεις; ΥΓ. Μέσα σε σχεδόν 7 χρόνια, μόνο 35.000 χλμ.... "Αχρησιμοποίητο''