ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Όταν μαθαίνεις στα 20κάτι σου ότι ο πατέρας σου κεράτωνε τη μάνα σου από τότε που ήσουν 2 χρονών και δεν έδινε μία, την ώρα που εκείνη έκανε τα αδύνατα δυνατά για να κρατήσει τη σχέση και την οικογένεια δεμένη, ποια οφείλει να είναι η αντιμετώπιση και τα συναισθήματα που έχεις για αυτό το άτομο; νιώθω να με πνίγει ο θυμός κι η αηδία...απ΄την άλλη και να μιλήσω, ξέρω τις δικαιολογίες που θα πει. Στενοχωριέμαι για τη μητέρα μου που ακόμα πληρώνει τις συνέπειες ενώ αυτουνού δεν ιδρώνει το αυτί του, αλλά σαν παιδί του έχω γνωρίσει και τις καλές πλευρές του.Συνολικά, όλα αυτά τα αντιφατικά συναισθήματα νιώθω να με τρελαίνουν και δεν ξέρω τι στάση να κρατήσω απέναντι του.Σκέφτομαι πόσες και πόσες οικογένειες ήταν και είναι έτσι και πόσα παιδιά μεγάλωσαν σε αυτές. Οι συμπάσχοντες/συμπάσχουσες πώς το αντιμετωπίζετε;