ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Απο την φύση μου είμαι αρκετά χαρούμενο και έξω καρδιά άτομο. Είμαι αισιόδοξη πως πολύ σύντομα θα έχω όσα θέλω, αλλά όταν σκέφτομαι το ερωτικό κομμάτι τότε χάνω την γη κάνω απο τα πόδια μου επειδή φοβάμαι 2 πράγματα: είτε το να μείνω ολομόναχη είτε να αναγκαστώ να συμβιβαστώ με κάποιον-βασικά το να μείνω μόνη είναι καλύτερο απο τον συμβιβασμό...Απογοητεύομαι πολύ σε αυτόν τον τομέα και οχι επειδή έχω τα τρελά κουσούρια και δεν θα με αντέξει κάποιος άνδρας αλλά επειδή είμαι άνεργη, δεν έχω φίλες στην πόλη μου ώστε να βγαίνω συνεχώς και να ''ψάχνομαι'' και γενικά δεν είμαι κάθε μέρα έξω για να γνωρίζω νέους ανθρώπους... Και κάπου εκεί λέω πως δεν θα καταφέρω να βρω κάποιον άνθρωπο που να υπάρχουν αμοιβαία συναισθήματα αφού δεν γνωρίζω συχνά και εύκολα νέους άνδρες, με αποτέλεσμα να γεμίζω αρνητικά συναισθήματα και να γίνομαι χάλια.. Προσπαθώ να το καλμάρω, να λέω οτι ποτέ δεν ξέρεις ποιον μπορώ να συναντήσω ακόμα και στο σούπερ μάρκετ ή σε κάποια ουρά για κάποια πληρωμή ή ακόμα και στον δρόμο τελοσπάντων αλλά και πάλι απογοητεύομαι...Λένε οτι ο έρωτας κρύβεται παντού και το πιστεύω, αλλά απο εμένα κρύβεται για τα καλά... Λένε πως θα έρθει και η δικιά μου σειρά που θα ερωτευτώ απλά δεν είναι ακόμα η ώρα μου αλλά έχω φτάσει στα 31 μου και έχω ζήσει μόνο κάτι χλιαρά συναισθήματα με διάφορους τύπους, που είτε ήθελαν ξεμπούκωμα είτε απλή επιβεβαίωση... Κάποιοι θα πείτε ''31;;; κοπέλα μου είσαι αρκετά νέα για να πιστεύεις οτι δεν θα ερωτευτείς'' και ναι το πιστεύω και το θέλω... Το θέλω τόσο πολύ να ερωτευτώ και φυσικά να με ερωτευτεί και αυτός, απλά απογοητεύομαι επειδή δεν ξέρω πως θα τον γνωρίσω... Που θα τον βρω γαμώτο όταν βγαίνω μόνο 2-3 φορές την εβδομάδα κι αν;