ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ποτέ δεν ήμουν σαν τα άλλα κορίτσια.. από μικρή ένιωθα αγόρι παγιδευμένο στο λάθος σώμα.. όταν πήγαινα με την μάνα μου να αγοράσουμε γυναικεία ρούχα με έπιαναν τα κλάματα.. το θέμα είναι ότι έχω φτάσει 22 χρόνων και δεν έχω ζήσει τίποτα εξαιτίας αυτού που νιώθω.. κορίτσια δεν προσεγγίζω ποτέ γτ νιώθω πως καμία δεν θα θέλει να κάνει παρέα μαζί μου έτσι όπως ντύνομαι.. επίσης τα βλέμματα των κοριτσιών απέναντι μου είναι επικριτικά...και των αγοριών το ίδιο μιας και δεν είμαι καθόλου ελκυστική έτσι όπως ντύνομαι.. είχα την ευκαιρία να πάω σε πόσα πάρτυ και σε πόσα κλαμπ αλλά τα ακυρωνα όλα γτ δεν μπορούσα να ντυθώ κοριτσίστικα με τίποτα.. μια ζωή είμαι με τα τζιν και τα φούτερ. Θα σκάσω στο κλαμπ με τα Βανς και το τζιν;; Έχω καταλήξει χωρίς φίλους επειδή έχω πάρα πολλές ανασφάλειες και πιστεύω πως με το να μην με βλέπουν οι άλλοι τουλάχιστον δεν ασχημαινω τον κόσμο τους και δεν χαλάω την αισθητική τους.. απορώ πως θα αντέξω σε αυτό τον κόσμο.. ως πότε θα ζω έτσι; Δεν έχω ζήσει τίποτα και ούτε πρόκειται .