ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειμαι φοιτήτρια στη Φιλοσοφική εδω και 3 χρονια. Δύσκολα χρονια, γιατι πραγματικα δεν εχω μεγαλη οικονομική υποστήριξη τόσα χρονια. Ο πατέρας μου χρεοκόπησε πριν απο καποια χρονια, ειχε ενα φωτοτυπειο μεγάλο που αναγκάστηκε να το κλείσει. Η μανα μου δυστυχως των πρωτο χρόνο σπουδων μου διαγνώστηκε με καρκίνο, την χάσαμε πριν απο 6 μηνες. Απο τοτε έμεινα μονη μου εγω με τον πατερα μου.Στην προσπαθεια μου να παραμεινω Αθηνα και να τελειώσω τις σπουδες μου, αποφάσισα να ψάξω για δουλεια. Βρήκα σε μια καφετέρια πριν λίγες μερες. Και τωρα αρχίζει το προβλημα. Νιώθω πως καθε φορα που παω, με πιάνει κατι σαν κρίση πανικού. Δεν μπορω να ανάπνευσω, νιώθω πως μου σφίγγεται ο λαιμός, ιδρώνω και πως γενικώς δεν τη γλιτωνω. Μίλησα με μια φίλη φοιτήτρια ψυχολογίας και μου ειπε πως της ακούγεται σαν πανικός.Τι να κανω? ά ναι και τωρα τελευταια δεν κοιμάμαι καλα και βλεπω συνεχεια και τη μανα μου στον ύπνο μου να μου λεει να γυρίσω πισω και να μείνω με τον πατερα μου που με εχει αναγκη..λεφτα για ψυχολόγο δεν εχω εννοείται, απλα ξερω πως αν δεν καταφέρω να μείνω στη δουλεια, δύσκολα θα συνεχίσω τις σπουδες μου..