ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ένα χρόνο τώρα όλα πάνε από το κακό στο χειρότερο. Εντάξει αντέχω δεν έχω και κατάθλιψη. Αλλά γτ. Το καλοκαίρι χώρισα, νόμιζα πως θα παντρευτούμε. Όλα φαίνονταν τέλεια. Το θέμα είναι ότι πλέον δε μπορώ να εμπιστευτώ. Επειδή είχα αυτό που ήθελα και πότε δε πιστεύω πως θα το ξαναβρώ. Έχασα την δουλειά μου. Σταμάτησα το χορό, τη χορωδία.. οι δύο κολλητές φίλες μου παντρεύτηκαν και έχουν και παιδιά πλέον. Επέστρεψα στο χωριό μου, και όχι δεν έχω κανένα θέμα με τους γονείς ή την οικογένεια μου γενικά. Ούτε οικονομικό θέμα έχω. Η χαρά μου ήταν να κάνω γυμναστική, έξω στη φύση, αλλά πλέον με ρήξη μηνίσκου είμαι όλο μέσα, μέχρι να κάνω χειρουργείο. Νιώθω άσχημα με τον εαυτό μου γτ νιώθω πως δε μπορώ να είμαι όπως πριν, δεν είμαι το ίδιο άτομο, νιώθω θλίψη. Δε ξέρω που να στηρίξω ελπίδες. Τα βράδια είναι δύσκολα δε μπορώ να σηκώσω ούτε τη κουβέρτα μου με αυτό το γόνατο, δε μπορώ να κοιμηθώ χαρούμενη όπως παλιά. Ελπίζω μόνο για την υγεία μου.