ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

δεν με θέλει αρκετά. Έχουν περάσει χρόνια και έχω ακούσει διάφορα και βιώσει κι άλλα τόσα που με κάνουν και ντρέπομαι. Ίσως να μη με θελήσει πότε κανένας τόσο έστω τόσο ενδιαφέρων όσο εκείνος άντρας. Ίσως γενικά να μην έχω κάτι ερωτεύσιμο, ίσως να μην αξίζω ρε παιδί μου αλλά δεν μπορώ άλλο. Τα βράδια ξαπλώνω και βουίζει στο μυαλό μου η σκέψη ότι είμαι μόνη-μόνη και ότι αυτό που έχουμε είναι μετέωρο. Του έχω δείξει όλες μου τις πλευρές κι απλά δεν τον συγκινεί επαρκώς και δεν θα με πείραζε αν μου ήταν αδιάφορος ή έστω αν τον ήθελα λίγο. Αλλά θα συνέλθω. Δεν είμαι παιδούλα πλέον και είμαι κοντά στα τριάντα και γερνάω σιγά-σιγά αλλά νομίζω πιο πολύ είναι το μαράζι που νιώθω μέσα μου γι' αυτόν. Δεν μένω γιατί φοβάμαι ότι δεν θα βρω άλλον. Δεν με νοιάζει αν δεν θα βρω άλλον, μένω γιατί κάνω ένα βήμα μπροστά και δύο πίσω γιατί θέλω την αγκαλιά του, την πραγματική του αγκαλιά χωρίς να πρέπει να περάσω από ιερά εξέταση για να την έχω μαζί με τους άθλους του Ηρακλή. Αν ήθελε αντί να μας δυσκολεύει, θα με πλησίαζε κανονικά κι όχι μπρος-πίσω. Αχ είμαι ανώριμη και προβληματική όπως μου ΄χει πει κι εκείνος.