19.5.2014 | 21:56
Όλο και πιο συχνά...
...είναι σαν να παθαίνω αμνησία!!!Σαν να ξεχνάω ότι έφυγες...Κάτι τέτοιες ώρες,το σώμα μου κινείται δίχως να πάρει έγκριση από το μυαλό!!!Ανοίγω την πόρτα και έρχομαι να χτυπήσω το κουδούνι σου..Στα μισά του δρόμου,κάτι με με επαναφέρει στην πραγματικότητα......και τότε κάθομαι εκεί και ουρλιάζω σιωπηρά...Φωνάζω το όνομά σου,αλλά δεν με ακούς μωρό μου...ΓΙΑΤΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ;;;
