23.2.2014 | 15:16
Όλο πόνος, δυσκολίες, πόνος, πόνος, πόνος..
Νιώθω σαν ζόμπι. Είμαι σαν ναρκωμένη. Περπατάω και νιώθω σαν να είμαι τηλεκατευθυνόμενη. Τις τελευταίες μέρες έχω μια ενόχληση-πίεση στο θώρακα και στην πλάτη, κόπωση, σαν αρρυθμίες... Ανησύχησα για την καρδιά μου ,πήγα σε καρδιολόγο έκλεισα ραντεβού για εξετάσεις,πήγα και στο νοσοκομείο... Η καρδιά μου καθαρή. Η καρδιά σαν όργανο...Γιατί συνειδητοποίησα πως όταν κουκουλώνεις όσα δεν είπες και θέλησες, κουκουλώνεις αυτά που είδες και δεν ήσουν έτοιμη, και κάνεις σαν να μην έγινε τίποτα, σε αρρωσταίνουν... Πώς να αντιμετωπίσω μια κατάσταση που με αρρωσταίνει όταν το απέναντι πρόσωπο συνεχίζει ατάραχο τη ζωή του και δεν έχει καμία διάθεση γι'αυτό;; Πώς να μπω σε μια τέτοια διαδικασία, να μιλήσω για όσα νιώθω, ενώ φοβάμαι και δεν έχει και νόημα πια;; Η ζωή μου αυτή την περίοδο σε όλους τους τομείς είναι σε πολύ άςσχημη φάση, δεν έχω στηριγμα να κρατηθώ. Ούτε φίλους, ανθρώπους εγκάρδιους που να μπορώ να ανοιχτώ. Πώς να μπω στη διαδικασία να αντιμετωπίσω την τροπή που πήραν τα πράγματα για να μπορέσω να προχωρήσω μια και καλή παρακάτω;; Με τί δύναμη;; Κι όμως ο οργανισμός μου μου δείχνει ότι δεν πρεπει να μένουν καταπιεσμένα συναισθήματα... Αρρωσταίνεις πραγματικά..Με τι κουράγιο όμως;;;;;; Με τι δύναμη;;