ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τον τελευταίο καιρό ακούω όλο και πιο συχνά ιστορίες περί κέρατου απο φίλους, γνωστούς και αγνώστους (στις εξομολογήσεις της Lifo συγκεκριμένα). Και αναρωτιέμαι συνεχώς: Μα όλοι κερατώνουν;; Είναι δυνατόν;;Σαφώς και δεν πιστεύω οτι όλοι το κάνουν, και να ισχύει αρνούμαι να το πιστέψω, αλλά και πάλι το ποσοστό των ανθρώπων που κερατώνουν είναι πολύ μεγάλο! Τι έχει γίνει;; Κάτι πάει λάθος εδώ! Έχουμε μάθει να είμαστε τόσο άπληστοι ώστε να μην μας νοιάζει αν θα πληγώσουμε τους άλλους;; Απο πότε είναι οκ να προδίδουμε αυτούς που μας εμπιστεύονται και πολλές φορές να περηφανευόμαστε κιόλας για αυτό;; Γιατί απλά να μην τελειώνουμε τις σχέσεις που δεν μας γεμίζουν πριν προχωρήσουμε στην επόμενη;;Απελπίζομαι όταν τα σκέφτομαι όλα αυτά. Πολλοί μου λένε οτι "όλοι κερατώνουν ή τουλάχιστον όλοι θέλουν να κερατώσουν" και με έμμεσο τρόπο προσπαθούν να με κάνουν να μετανιώσω που εμπιστεύομαι τον άνθρωπό μου και νιώθω ευτυχισμένη μαζί του. Αρνούμαι να ζήσω μέσα στην καχυποψία! Πιστέυω οτι οι περισσότεροι εκεί έξω τιμάν τη σχέση τους και σέβονται αρκετά τον ανθρωπό τους ωστέ να μην τον προδώσουν έτσι και απο αυτούς θέλω να διαβάσω σχόλια, να μου δώσετε ελπίδα οτι η κοινωνία μας δεν πάει εντελώς κατα διαόλου!Υ.Γ. Δεν μιλάω εκ πείρας, ούτε έχω κερατώσει, ούτε με έχουν κερατώσει (απ'όσο ξέρω :P ), ο προβληματισμός μου είναι γενικός.