11.2.2015 | 17:04
Ονειρο ηταν, γαμωτο
Τι να την κανω την αχαρη την βιλλα σου; Εγω θελω ενα μικρουτσικο ξυλινο σπιτακι σε μια ερημικη παραλια, μια μεγαλη αυλη καλυμμενη με κιτρινες τουλιπες και μπλε τριανταφυλλα και τον ηχο των κυμματων που σκανε απαλα στην αμμο. Τιποτα αλλο. Μονο τα απαραιτητα. Ενα μικρο μπανιο ενα κρεβατι και ενα κουζινακι για να σου φτιαχνω πρωινο. Να με ξυπναει τρυφερα ο ηλιος και το πρωτο πραγμα που θα βλεπω να ναι αυτη η εικονα. Το χαμογελο σου και απο πισω την λουλουδενια παραλια. Και φυσικα μια κιθαρα και ξυλα για να παιζεις μουσικη διπλα στην φωτια και να μου γελας. Να μου γελας τρυφερα. Αν δεν ζηταω πολλα, θα θελα και την φωτογραφικη μου μηχανη για να κρατησω ολες αυτες τις στιγμες ωστε αν οι περιστασεις τις αναγκασουν να τελειωσουν, να ζουν εντονα στη μνημη, να τις βλεπω και να χανομαι. Τι; Αν θα βαρεθουμε; Μωρο μου, θα εχω εσενα και εσυ εμενα. Χωρις να μας ενοχλει κανεις. Θα ζουμε για μας.