ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αφου μετακομισα πισω στο πατρικο μου και αφου τσεκαρα ολους μου τους φιλους κ ακομη κ ο καφες ηταν δυσκολο σεναριο η μια στο τοοοοσο πια...αποφασισα να μπω ονλαιν. Ηταν μια ευκαιρια να βγω και να γνωρισω καινουργιους ανθρωπους και να ξαναμαθω την πολη. Απογοητευτηκα απο το γεγονος πως εκτος απο το σεξ η ερωτικο ηταν αδυνατο διαδικτυακα να γνωρισω κοσμο ( αν εχετε καποια ιδεα για σαιτ με φιλους η παρεα για εξω πειτε την ) . Οταν αποφασισα να το δω ετσι τελικα γιατι δεν εβρισκα διεξοδο σε ανθρωπινο φιλικο επιπεδο, αρχισα να ρωταω πραγματα που με ενδιαφερουν για εναν συντροφο.. Μιλησα με πολλους αντρες αλλα διαπιστωσα πως οι μισοι ηταν παντρεμενοι και εψαχναν σεξοσχεση , χωρισμενοι με παιδια και υποχρεωσεις στην καλυτερη περιπτωση, πληγωμενοι αντρες που δε θελουν να ξαναπεσουν στην παγιδα, αλλοι ειχαν κουσουρια που φαινοταν στο τροπο που εγραφαν, εμφανισιακα δεν μου αρεσαν η ηταν σεξομανεις σε μεγαλο ποσοστο η και απειροι. Ξενερωσα. Νιωθω σα να τελειωσε η ζωη μου αφου ουτε εναν ανθρωπο για βολτα δε μπορω να βρω χωρις 1000 τηλεφωνα η κανονισματα. Κουρασε. Επρεπε να εχω παντρευτει. Νιωθω πολυ γερασμενη απο τοτε που γυρισα και ολα εγιναν δυσκολα. Διαδικτυακα ειναι μονο για χαβαλε ; Και τι φαση με το σεξ ? Σε ολους μας αρεσει , με το σωστο ανθρωπο δε. Ειναι δυνατον οι ανθρωπινες απλες σχεσεις να ξεκινουν αμεσα απο εκει η να καταληγουν εκει η πουθενα? Τοσο πεινα?