ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλησπερα.θα μπω κατευθειαν στο θεμα..Ειμαι με εναν ανθρωπο εδω κ 4 μηνες περιπου μαζι.Σαν ζευγαρι.Τον γνωριζω ομως εδω κ 2 χρονια.Προσπαθουσαμε απο τοτε να ειμαστε μαζι κ ηρεμοι κ γαληνιοι αλλα δυστυχως δεν τα καταφερναμε.Οι λογοι ηταν καθαρα θα ελεγα νοοτροπιας κ διαφορετικων αντιληψεων λογοι οικογενειακης ανατροφης!Εκει κατεληγα,εκει καταληγαμε μετα απο καυγαδες κ ατελειωτες συζητησης.Κ ερχομαι στο σημερα να πω οτι εδω κ 4 περιπου μηνες προσπαθουμε να ειμαστε καλα..Κατι καταφερνουμε αλλα ειναι πολυ επιπονο ψυχικα τοσο για μενα οσο κ για εκεινον,θελω να πιστευω..!Θα μιλησω για μενα κ τις σκεψεις μου..ειμαι ατομο αυθορμητο,ειρηνικο,αισιοδοξο κ πολυ συναισθηματικο.Τοσο,που για να γεμησω κ να πορευτω στην ζωη μου εχω αναγκη το συναισθημα.Εκεινος απ την αλλη ειναι τοσο της λογικης κ της ακριβειας,κολλαει στις λεξεις.Ποσο μ την δινει αυτο..τοσο ορθολογιστης.Εχω πολλα να γραψω αλλα δυστυυχως δεν εχω περιθωρια.Το μονο που θα ηθελα να επισημανω εδω ειναι το εξης:ειναι το μυαλο ειμαι η καρδια,ειναι η μιζερια ειμαι το χαμογελο,ειναι ο μορφωμενος ειμαι η αμορφωτη..Γιατι ειμαστε μαζι?γιατι η φλογα των σωματων μας δεν λεει να παγωσει..Θα ηθελα μια αντικειμενικη αποψη.Ευχαριστω.Μια..Καποια..