ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τόσα χρόνια στην αβεβαίοτητα και στο τίποτα κυριολεκτικά. Τα πιο δύσκολα μου χρόνια βαθιά μέσα σε εκείνο το σκοτάδι. Ο ήλιος έβγαινε και μου θάμπωνε τα μάτια. Τόσο απογοητευμένος ήμουν. Ήρθες εσύ ένα ωραίο πρωινό και "πίστεψα" ότι λυτρώθηκα. Ναι σε ερωτεύτηκα. Το παραδέχομαι. Είναι από τα λίγα πράγματα που έχω παραδεχτεί στην ζωή μου. Όλη αυτή η απομόνωση με έκανε να πιαστώ από πάνω σου βλέπωντας σε να ενδιαφέρεσαι. "Λυτρώθηκα". Μέγα λάθος. Η άρνηση μου να παραδεχτώ το μέγεθος της κατάστασης μου λέγοντας στον ευατό μου είμαι εντάξει δεν διόρθωνε τα πράγματα. Τα έκανε χειρότερα.Σχεδόν 1 χρόνο μετά και πλέον συνειδητοποιημένος περισσότερο από ποτέ λεω ότι η σχέση μου μαζί σου έκανε χειρότερα τα πράγματα. Φυσικά ευθύνη σε αυτό έχω εγώ και ΜΟΝΟ ΕΓΩ. Δεν έπρεπε να σε αφήσω να μπεις στην ζωή μου. Εδώ καλά -καλά δεν τα βρει με τον εαυτό μου πως θα κατάφερνα να δημιοργήσω σχέση με έναν άλλον άνθρωπο; Αυτό πίστευα τότε και το πιστεύω και τώρα. Γι'αυτόν ακριβώς τον λόγο έφυγα. Για να τα βρω με τον εαυτό μου. Να λυτρωθώ επιτέλους. Καλό θα μου κάνει μια ξένη χώρα εκεί που θα πάω στο να συνειδητοποιήσω ορισμένα πράγματα. Να καταλάβω τα λάθη μου. Αν δεν με βοηθήσω εγώ, δεν θα το κάνει κανείς. Και αυτό είναι κάτι που πρέπει να κάνω μόνος. Να ξεπεράσω φοβίες και εγωισμούς και να ξεπεράσω εκείνο το ψεύτικο είμαι καλά. Σεβάσου αυτήν την επιθυμία και μην προσπαθείς με κουβέντες και όνειρα να με κρατήσεις εδώ. Δεν γίνεται άλλο πια. Τελικά ήσουν η γυναίκα σταθμός στην ζωή μου. Αν δεν σε γνώριζα ίσως να μην ήμουν με αυτό το σκεπτικό τώρα.