17.7.2012 | 13:46
Οργή
και ενώ τα πάντα έδειχναν πως θα φτάσω στο σημείο αυτό έκλεινα τα μάτια.Αυτό το πρωινό μάλλον είναι το σημερινό.Κουράστηκα να ζω από το καθεστώς τρομοκρατίας.Την απειλή πότε θα με διώξουν από την δουλειά μου.Την απειλή οτι αν δεν είμαι όμοιος αυτών που με περιτριγυρίζουν δεν μπορώ να σταθώ.Αν δεν είμαι απόλυτα τυπικός απέναντι σε συγγενείς και γυναίκα θα με ξεγράψουν.Όχι ρε δεν είμαι τέτοιος.Δεν αντέχω άλλο την δηθενιά σας.Είμαι άλλο παιδί πάρτε το χαμπάρι.Θέλω να τα παρατήσω όλα και όπως τότε χωρίς μία να σηκωθώ να φύγω.Οχι για έξω όμως όπως οι πιο πολλοί από εδώ.Θέλω να πάω σε ένα χωριό να έχω την φάρμα μου και τα χωράφια μου,τα νοικιασμένα εννοείτε, και να ξέρω πως θα ξυπνήσω το πρωί θα είμαι μόνος και θα δουλέψω για πάρτη μου.Αν και όποιος θέλει ακολουθεί.Τόσο κακό είναι δηλαδή;;