ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τα τελευταία δύο χρόνια έχω κατάθλιψη. Κάνω ψυχανάλυση για να το αντιμετωπίσω. Πριν λίγες μέρες έχασα καιτον πατέρα μου. Νιώθω ότι δεν με καταλαβαίνει κανείς,ούτε καν η μητέρα μου, ούτε οι φίλοι μου, ούτε ο φίλος μου.Αυτό συνέβαινε και πριν τον χαμό του πατέρα μου.Όλοι μου κάνουν υποδείξεις τύπου(πρέπει να καταλάβεις......., πρέπει να παντρευτείς γιατί σε πήραν τα χρόνια......, εσύ είσαι έτσι κι έτσι, κοίτα εμένα............)Τους έχω σιχαθεί όλους μα όλους με τις τέλειες ζωές τους που έχουν κατακτήσει το νόημα της ζωής και θέλουν να το δείξουν και σε μένα την ηλίθια κι ανώριμη. Δν μπορώ ούτε το πένθος μου να βιώσω, (με ρωτάνε γιατί δν κλαίς, πότε θα ξεσπάσεις, γιατί δν ξεσπάς, κόσμος πηγαινοέρχεται, τηλέφωνα χτυπάνε.....κι όλοι ανεξαιρέτως το παίζουν έξυπνοι)Πρέπει να στηρίξω και την μητέρα μου και μου είναι αδύνατον(όχι ότι μου το ζητάει), αλλά δν μπορώ γιατί θέλω κάποιες στιγμές για μένα και δν τις έχω. Κι όταν τις έχω πνίγομαι στις σκέψεις, τις υποδείξεις, τα λόγια των άλλων, τα πρέπει, τα πως θα το πάρουν, πώς θα φανώ αν....Κι ενώ θέλω να τους διαολοστείλω όλους τελικά πνίγομαι.Και μπορεί στο τέλος να κάνω αυτό που νιώθω,αλλά δν το απολαμβάνω. Δναπολαμβάνω τίποτα, ούτε καν το φαγητό, Έχω τύψεις για όλα ακόμα και τα ασήμαντα. Δν με βοηθάει τίποτα και κανείς παρά μόνο 2 φίλες και οιμοναχικές βόλτες. Η σ΄χεση από απόσταση απ' την αρχή βαλτωμένη, στην οποία ασφυκτιούσα λόγω κατάθλιψης κι επειδή δν τον ερωτεύτηκα ποτέ. Βρήκα άλλα σ' αυτόν(συντροφικότητα, αποδοχή......)αλλά ποτέ δν ένιωσα λαχτάρα....Κι αυτό με μπλόκαρε και με μπλοκάρει. Δν μπορώ να χωρίσω, να ξεστομίσω τη φράση, κι όποτε το πρότεινε γιατί έβλεπε ότι δν ήμουν καλά και προτιμούσε να με δει ευτυχισμένη ακόμα και μακριά του,εγώ δν έλεγα ΟΚ να χωρίσουμε. Ούτε τώρα που μαζεύτηκαν πολλά μπορώ να το πω. Απλά κάθομαι να πνίγομαι στο τέλμα μου. Θα ήθελα ν ακούσω γνώμες