ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σε σκέφτομαι ακόμα.Δεν ξέρω γιατί, πραγματικά. Άντεξα μόνο μια βδομάδα. Μια βδομάδα μαζί σου, γιατί πίστευα ότι δεν ταιριάζαμε. Ένιωθα ένα λάθος, ένα ελάττωμα στα πάντα.Και έπεισα τον εαυτό μου πως δεν έπρεπε να είμαστε μαζί. Πως έπρεπε στα γρήγορα να σε χωρίσω, πριν προλάβω να νιώσω. Πριν προλάβει να φύγει αυτό το βάρος από το στήθος μου που τελικά δεν έφυγε ποτέ.Ήσουν καλός μαζί μου. Δεν το έβλεπα, αλλά ήσουν. Ενδιαφερόσουν και εγώ το έβλεπα ως ενόχληση. Μου έστελνες για να δεις αν είμαι καλά και 'γω τσίνιζα, νευριάζα.Αλλά και 'συ με έπνιγες. Όχι όσο νόμιζα, αλλά με έπνιγες. Ήταν νωρίς ρε Π. Πολύ νωρίς. Αλλά δεν ήξερα τι ένιωθα, γιατί το ένιωθα και γιατί δεν μπορούσα να το διώξω. Αλλά δεν σου εξήγησα ποτέ. Δεν σου ζήτησα ποτέ χώρο. Απλά σου έστειλα ένα μήνυμα. Με ένα κουμπί διέγραψα πιθανότητες. Ακόμα το μετανιώνω. Αλλά ήταν αλήθεια πως δεν ταιριάζαμε. Όμως έτσι δεν είναι τα πράγματα; Έτσι δεν πρέπει να είναι; Στραβά, ανομοιόμορφα αλλά στο τέλος ταιριαστά. Σαν πάζλ.Σε χώρισα και μαζί με 'σενα έχασα ανθρώπους που για πρώτη φορά στην ζωή μου με έκαναν να νιώσω πως ανήκω. Θέλω να πιστεύω πως αν μου δινόταν η ευκαιρία θα ξαναπροσπαθούσα. Εκεί, στ' αρχαία. Αλλά δεν ξέρω. Δεν ξέρω γιατί η σκιά πίσω μου αλλάζει συνέχεια χρώματα και διαθέσεις. Την φοβάμαι αυτή τη σκιά. Την τρέμω, αλλά είναι κομμάτι μου. Τουλάχιστον προς το παρόν.Δεν έφταιγες όμως. Προσπάθησες, πολέμησες και δεν έφταιγες.Συγνώμη ρε Π. Συγνώμη.- Χ