ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είχες πει θα βρεθούμε, όταν έρθεις Ελλάδα. Είχες πει θα βρεθούμε, όταν έρθεις Αθήνα. Οι μήνες πέρασαν, οι μέρες πέρασαν και τίποτα. Δεν με πήρες τηλέφωνο, όπως είχες πει. Ούτε μήνυμα μου έστειλες, όπως υποσχέθηκες. Κι εγώ ζω μέσα από τις αναμνήσεις μας, όλα αυτά που έχω γράψει στο ημερολόγιο μου για σένα και τις φωτογραφίες που δεν ήθελες να τραβάω. Κι όσο σκέφτομαι όσα μου είχες πει, νιώθω όλο και περισσότερο ανόητη που πίστεψα στα λόγια σου, που πίστεψα σε εμάς, που νόμιζα πως θα ήμουν η μοναδική σου. Κι αν ρωτήσω τον εαυτό μου, μετά από όλα όσα τράβηξε η ψυχή μου από την αδιαφορία σου, αν θα ήθελε να σε ξαναδεί, θα έλεγα «ναι» και έτσι αισθάνομαι ακόμα πιο αδύναμη μπροστά σου, ακόμα πιο εύθραυστη, ακόμα πιο…δεν αντέχω άλλο να γράφω για σένα, ήδη έχω δάκρυα στα μάτια.Με άλλαξες, απωθημένο μου..