Δε νομίζω να πρόσφερε μονο σοκοφρετες!!Θεωρω ότι έδωσε ένα σπιτικό,με ολα τα έξοδα της συντήρησης...Το φαγητο σας,τα ρούχα σας,την φροντιδα σας...Ισως την αγάπη του με κάποιο τρόπο!!Μη ξεχνάς πως κι αυτός παιδί ήταν που επρεπε ν αναλάβει τις ευθύνες του την στιγμή που έκανε οικογένεια!!Καπως ετσι είναι ολοι οι γονείς!!Τον σιχαινεσαι;Είναι ηλίθιος;Μη του πεις ποτε τέτοιες λέξεις!!!Μπορει μεγαλώνοντας να μετανιώσεις αν τις πεις και δεν θα μπορείς να τις πάρεις πίσω!!Ειναι άνθρωπος κι αυτός με αδυναμίες!!Ποιος είναι τέλειος;
14.1.2017 | 15:38
Όσο σκέφτομαι πόσα έχασα
Εξαιτίας των γονιών, δηλαδή του πατέρα μου που είναι υπερπροστατευτικος και την μητέρας μου που το αφήνει έτσι εξοργιζομαι και αισθάνομαι τόσο θυμο που κλεινομαι στο δωμάτιο μου για να μην τους βλέπω και τσακωθω έτσι στο ξεκουδουνο. Οι επιπτώσεις τους στις παρέες μου και την κοινωνικοτητα μου υφίστανται και θα συνεχίσουν να υφίσταται. Πλέον δεν έχω κόλλημα, το λεω ανοιχτά.σε όλους "Ο πατέρας μου είναι καλός άνθρωπος αλλά κολλημενος". Δεν έχω να ντραπω για αυτό. Τα πάμε μια χαρά αλλά μια στο τόσο που τα θυμάμαι η ξαναγίνεται παράλογος τον σιχαίνομαι όπως τώρα. Λες και τα άλλα παιδιά έπαθαν τίποτα. Εγώ αντιθέτως έχω ακόμη θέματα εξαιτίας του. Ηλιθιός. Ηλιθιός που νόμιζει ότι είναι έξυπνος. Και ακόμα πιο ηλιθια είμαι εγώ που αντί να διαβάζω για αύριο καθόμαι και σκέφτομαι τέτοια. Αλλά δεν μπορώ! Έτσι που τα έκανε νομίζω ακόμη ότι όταν με φωνάζει θα θέλει να με επιπληξει για κάτι, τον νιώθω ακόμη να δυσανασχετεί κάθε φορά που βγαίνω έξω και έχω γίνει και εγώ πια κομπλεξαρα. Ας πούμε όταν φεύγω από το σπίτι και μου λέει πρόσεχε εκνευρίζομαι. Και μετά έχει και παράπονο που τον αποφεύγω με τα πιο προσωπικά μου και που τον αφήνω στην απέξω. Είναι ευαίσθητος άνθρωπος και ξέρω ότι ενοχλείται. Δεν γίνεται να μην ενοχλείται. Ακόμη είναι και αντιδραστικος επόμενος για να αλλάξει πορεία το ρίχνω στο συναίσθημα και δεν πολυτσακωνομαι του λέω " Μπαμπά συγγνώμη, αλλά δεν φταίω μόνο εγώ που κομπλαρω μαζί σου. Φταίει και η στάση σου τόσα χρόνια και δεν ξέρω αν θα καταφέρω να αλλάξει αυτό ποτέ". Και όντως δεν φταίω μόνο εγώ. Πιο άνετα νιώθω με αγνώστους παρα με τον πατέρα μου, όσο άσχημα και αν ακούγεται όταν δεν είναι σπίτι κινούμαι πιο ελεύθερα. Αφού υπάρχει μόνο για να μου λέει όχι και να με περιορίζει "από αγάπη" σε λίγο θα μου είναι άχρηστος. Όσο σκληρό και αν ακούγεται δεν μπορώ να τον δω σαν κάτι άλλο από τον τύπο που λέει όχι και όχι, που ποτέ δεν έπαιξε μαζί μας, που με έκανε συνέχεια "ντα-ντα", που φέρνει σπίτι σοκοφρετες και λέει και κάνα αστείο έτσι για να γίνεται λίγο πιο ευχάριστος. Τον αγαπάω αλλά θα προτιμούσα να τον βλέπω μια φορά την εβδομάδα ας πούμε για κάνα δίωρο να μιλήσουμε παρα να κοιμάμαι στο δωμάτιο πάνω από το γραφείο του!
1