ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλησπερα..εχω προβλημα κ θα ηθελα να το μοιραστω εδω κ παρακαλω θ ηθελα μονο σοβαρες αποψης κ σχολια γιατι ειναι οντως σοβαρο!θα προσπαθησω να το παραθεσω οσο πιο απλα..γνωρησα εναν ανθρωπο σε καποιο βατο σημειο της ζωης μου.Γοητευτηκα αρχικα με τον τροπο που μιλουσε(δεν το βουλωνε κοινος)κ απ τον ηχο της φωνης του.Μην τα πολυλογω,η εξελιξη της σχεσης μας ηταν πολυ παραξενη.Βασικα με τον καιρο εβλεπα εναν ανθρωπο πολυ υπεροπτη κ εγωιστη που ομως εβγαζε κατα βαθος μια πολυ παραξενη κ εως το κοκαλο ευαισθησια.Περασαμε στιγμες πολλες που διαφωνουσαμε σε πολλα λογικα θεματα αλλα κ συναισθηματικα.Εφτασα σε σημειο να βαδιζω σε εναν δρομο πρωτογνωρω για μενα,μοναχικο κ αδιαφορο.Της καταθλιψης..Παντα ημουν χαρουμενη ευδιαθετη κ με αρκετη δοση χιουμορ πραγμα που χανοταν με τον καιρο κ απορουσα..εκεινος απ την αλλη ηταν ηδη καταθλιπτικος απ την αρχη,σε σημειο να μην κανει τπτ ολη μερα ουτε για τον εαυτο του ουτε για κανεναν(αλλα το υπεροπτικο παντα το ειχε)κ γνωριζοντας εμενα κ καθως πορευομασταν ενιωθα οτι με χρησιμοποιουσε για να "ανεβαινει"κ να κανει πραγματα που ειχε αφησει.Τελος εχουν περασει σχεδον δυο χρονια κ αυτη η κατασταση συνεχιζεται.Νιωθω οτι περνει κ περνει απο μενα κ εγω εξασθενω κ συχνα πυκνα χανω κ τον εαυτο μου.Απλα δεν μπορω κ να τον αφησω..Νιωθω οτι τον αγαπω κ τον μισω παραλληλα.Τι γινεται ρε παιδια?Καποιος ειδικος?καποιος που να εχει περασει παρομοια?Θα εκτιμηθουν ιδιαιτερα οι ανθρωπινες αποψεις!ευχαριστω..