ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

πιστευεις οτι δεν καταφερες τιποτα στη ζωη σου,Φευγεις στο εξωτερικό για δυο χρονια.Με ξεχασμενους φιλους εδω και εναν ανεκπλήρωτο ερωτα που χαθηκε ετσι ξαφνικα και γυρνώντας σε επισκέπτεται αυτός,ο ερωτας ολων των σχολικων σου χρονων και σου λεει πως εξαιτίας σου μπηκε για απεξάρτηση.Πως αν δεν υπηρχα εγω που του εδωσα τοση σημασια δε θα υπηρχε ουτε αυτος πλεον.Γιατι τον εκανα να νιωσει ορατός σε μια ηλικια που δεν του εδινε κανενας σημασία και προσπαθουσε να δημιουργήσει χαρακτηρα.Και τωρα σκέφτομαι πως ουτε εγω,ουτε εκεινος ειχαμε ποτε τιποτα δικο μας. Ημουν καπως πιο τυχερη γιατι δεν εμπλεξα με ναρκωτικα και δε χρειαστηκαν χρονια για να επανελθω.Ομως σε οικογενειακες καταστασεις εχουμε περασει τα ιδια.Και σκεφτομαι λοιπον..Πως εστω κι ενας να ξερεις πως σ'αγαπαει εκει εξω,εχεις κίνητρο να προσπαθησεις για κατι καλυτερο. Μακαρι να γινουν ολα ετσι οπως τα θελουμε και να μπορεσεις να ερθεις μαζι μου τον Δεκέμβρη.