8.7.2013 | 22:33
όταν
δύει ο ήλιος, το σκοτάδι γεμίζει τα ρουθούνια μου πνίγοντάς με. η μοναξιά με πλακώνει σαν πέτρινη πλάκα τάφου.και το πρωΐ, με την ανατολή, οι ηλιαχτίδες ξαναδίνουν ζωή στο νεκρωμένο και παντοτινό μου σώμα.
Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...