15.10.2016 | 18:25
Όταν βραδιάζει...
Και έχω τελειώσει από διαβάσματα, πολύ νωρίς το πρωι που συνήθως ξυπνάω μες τα νευρα, ή τα βράδια που κάνω διακεκομμένο ύπνο, κάθομαι έτσι για λιγάκι και χαζεύω πάνω από το αρμόνιο. Δεν ασχολούμαι σοβαρά, ούτε ακολουθώ αλλό την ύλη από το βιβλίο που έχω πάρει, απλά προσπαθώ να παίξω όποιο τραγούδι μου κατεβαίνει, έστω και χωρίς συγχορδίες, όχι με σκοπό να μάθω πια αλλά ίσα ίσα για να ηρεμησω. Θα ήθελα να προλάβαινα να ζωγράφιζα αλλά δεν γίνεται με τίποτα. Θέλω κανα 5ωρό για να το απολαυσω...Τέλος πάντων χαλαρώνω τόσο πολύ όταν το κάνω αυτό, τα ξεχνάω όλα και όλους για λίγο... Σαν να μην υπάρχει τίποτα. Μακάρι να έρθει το καλοκαίρι γρήγορα και να με βρει σε καλύτερη κατάσταση από τώρα, ο χειμώνας δεν μου πάει καθόλου. Πάντως όπως και να’χει ότι κι αν γινει, το καλοκάιρι θα μάθω κιθάρα και θα ζωγραφίζω όλη μέρα. Και ποιος ξέρει, αν κάνω τώρα σαν καλό κορίτσι την χημεία μου, ίσως περάσω και εκεί που θέλω. Βασικά τι ίσως, τώρα που βρήκα το ’’ηρεμηστικό’’ μου δεν με σταματά κανείς..! 197μέρες για τον Μάιο!Υγ. Κύριε Π.Ν σας λατρεύω είστε ο καλυτερος καθηγήτης χημείας του κόσμου..! Οχι άκυρο...Γενικά ο καλύτερος καθηγητής του κόσμου και ο άνθρωπος που με έμαθε να κάνω πράξεις..!