ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Όταν βρέχει νιώθω μια τρελή ανάγκη να κρυφτώ μέσα σε μια αγκαλιά. Δεν ξερω αν φταίει το κρύο ή αν οι σταγόνες της βροχής μου θυμίζουν τα δάκρυα που κυλούν κάθε φορά που δεν βρίσκω αυτή την αγκαλιά..είναι περίεργο να γράφω κάτι τέτοιο εδώ! το παραδέχομαι..αλλά νιώθω πως είναι καλύτερα να ελευθερώσεις μια σκέψη παρά την αφήνεις να σε στοιχειώνει. Ναι,η ζωή είναι έξω..αλλά το φοβάσαι μετά από τόσα που έχεις δει/ακούσει. Ο φόβος σου έχει κόψει τα φτερά αλλά και τα πόδια, κι ακόμη κι αν θες να χορέψεις σαν "τρελή" μπαίνεις σε silent mode και ακόμη κι αν σβουριζει στα αυτιά σου ένα "I'm gonna follow the sun ", ο φόβος σε κρατάει πίσω. Ναι το ξέρω πως δεν είναι λογικό, πως πρέπει να πέσεις με φόρα στον τοίχο για να μάθεις την ζωή, αλλά ξέρεις φοβάμαι πως αν φάω ντουβάρι για ακόμη μια φορά, δεν θα ξανακολλήσω. Φοβάμαι πως Στο τέλος θα σκορπίσουν τα κομμάτια μου στην Ερμού και πως θα με φάνε τελικά τα πειναλεα περιστέρια της Αθήνας. Βρε λες;Μια φοβισμένη αλλά κυρίως τρελή 20άρα.Αυτα !