24.8.2015 | 00:54
Οταν ημουν στην εφηβεια
Το επαιζα ξερη και αναισθητη μπροστα στη μανα μου. Μου φωναζε, με αποκαλουσε αχρηστη και ανικανη πιο συχνα και απο το ονομα μου και με εκανε κουρελι επειδη εβλεπε πως δεν με εριχνε. Αλλα με εριχνε. Γιατι οταν εκλεινε η πορτα του δωματιου μου πλανταζα στο κλαμα. Με επιρρεαζαν ολα οσα ελεγε αλλα ημουν τοσο ανριδραστικη που δεν την αφηνα να το δει. Επρεπε να ειμαι ακλονιτη απο καθε ειδους προσβλητικο χτυπημα. Η αληθεια ειναι πως ειμαι ευθραυστη και απλα ντρεπομουν για αυτο. Συγγνωμη μαμα. Και κυριως συγγνωμη σε εμενα που για χαρη του εγωισμου καταπιεζα τον εαυτο μου
