10.10.2014 | 23:57
Όταν με πνίγει το γιατί,
γιατί να χαθούν 2 χρόνια ζωής και να απομείνουμε δυο ξένοι, με παρηγορεί μόνο το ότι σκέφτομαι πως, για να μην προχώρησε η ιστορία μας, μάλλον κατάλαβες ότι δεν άξιζε ή δεν άντεχε τις αντιξοότητες. Όσο περνάει ο καιρός, τόσο πιστεύω ότι θα τα καταφέρω και μόνη μου και ίσως μαζί με κάποιον άλλον, κάποιον που θα πάρει τη θέση σου στην αγκαλιά μου και ίσως εκείνος να την έχει μεγαλύτερη ανάγκη. Ακόμη σ' αγαπώ, απλώς γιατί έχεις κάτι δικό μου, αλλά είμαι σίγουρη πως στη ζωή μου θ' αγαπήσω κι άλλους περισσότερο. Αν μπεις και το δεις, σου στέλνω ένα φιλί, για να με θυμάσαι και να ξέρεις ότι πλέον είμαι καλά. Ίσως έφυγες γιατί δε σε χρειαζόμουν πια, ίσως δε σε χρειάζομαι πια γιατί έφυγες. Όπως και να χει, τα πράγματα βαίνουν προς το καλύτερο και τα μοναδικά εμπόδια τα θέτει το μυαλό μου ή ίσως τα συναισθήματά μου. http://www.youtube.com/watch?v=0TIsu-rREKU
