ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Χθες ανακοίνωσα στην οικογένεια μου ότι ειμαι έγκυος (ειμαι 20 ετών) και ότι το παιδί θα το κρατήσω και θα παντρευτώ με το αγόρι μου! Ήρθε μάλιστα σπιτι και συζήτησε με τον πατέρα μου για εμάς! Ο μπαμπάς μου παρα τα νεύρα και τις φωνές λογικεύτηκε και αποφάσισε να με στηρίξει ομως τσακώνεται μονίμως με τη μητέρα μου επειδη και καλα αυτη φταίει που εμεινα έγκυος και που το ήξερε και δεν του το πε, λεει συνέχεια"μου διαλυσατε το σπιτι" και μετα βρίζει! Στη δε αδερφη μου το ανακοίνωσα από το τηλέφωνο, ειναι δυο χρόνια μεγαλύτερη! Έκλαιγε για ώρες και έλεγε οτι δε θέλει να με ξέρει, πως ήμουν ότι αγαπούσε πιο πολυ αλλα πλεον οχι, πως δε δέχεται να καταστρέψω τη ζωη μου με κάποιον που δε μου αξίζει κλπ κλπ... Δεν αντέχω άλλο...! Γιατι οι ανθρωποι πάντα σκέφτονται μονο...μα μονο τον εαυτό τους; Αντί να μου σταθούν σαν οικογενεια και να με στηρίξουν εναντιώθηκαν ολοι τη στιγμή που τους χρειάζομαι...ειναι έγκλημα να φέρεις στο κόσμο ενα παιδι; ενα παιδί ενός άντρα που αγαπάς πολυ; κουράστηκα...