1.3.2016 | 21:35
Ότι αφησαμε στη μεση...
καποια στιγμη θα το τελειωσουμε μωρο μου, μετραω βδομαδες, μερες, ωρες και λεπτα μεχρι να σε δω! Εχουν περασει ποσοι μηνες και δεν βγηκες στιγμη απο το μυαλο μου, δεν υπηρξε μερα που να μην σε σκεφτω μολις ξυπνησω, μες το μαθημα, στο δρομο καθως περπαταω και να χαμογελασω...που να μην σε σκεφτω μεχρι και στα πιο απλα πραγματα που κανω. Εισαι παντου. Εισαι τοσο εντονα στις σκεψεις μου που μερικες φορες νομιζω πως θα με αγγιξεις. Ειμαι τοσο μικρη...και αμαθη...και χαζη που κανω ονειρα για μεγαλους ερωτες σε αλλες πολεις, αλλα η καρδια μου επελεξε μονη της και απο οτι φαινεται εισαι εσυ. Εισαι αυτος μου με εκανε να νιωσω την αναγκη να σου πω οτι θελω να εισαι ο πρωτος μου, κανεις δεν το εχει καταφερει....τοσα αγορια...κανεις ματια μου! Μου ειπες να σε περιμενω, φυσικα και θα σε περιμενω...Σε περιμενω απο το Καλοκαιρι...Θα σε περιμενω και αλλο και οχι για να με κανεις γυναικα...θα σε περιμενω γενικα και ειδικα..εσενα, να σε δω, να σε αγκαλιασω σφιχτα, να με κλεισεις εκει στην αγκαλια σου που θα νιωθω σιγουρια, που θα νιωσω την ευτυχια να με λουζει, να σε φιλησω με λαχταρα, να κανουμε βολτες, να γελασουμε, να κανουμε βλακειες, να με κανεις να νιωσω ανετα, να κοιμηθουμε αγκαλια, να μου χαϊδευεις τα μαλλια ολο το βραδυ και να λεμε οσο δεν ειπαμε ποτε μας, να μου κανεις τον πιο παθιασμενο ερωτα......να ειναι η πρωτη μου φορα η καλυτερη...και επειτα η καταστροφη μου...Γιατι θα φυγω......γιατι η μοιρα τα φερνει ετσι που αυτοι που ποθιουνται περισσοτερο να μην μπορουν να ειναι μαζι, να τους χωριζουν χιλιομετρα πολλα, καταστασεις....Ελα μου ομως που ολα αυτα θελω να τα ζησω στο επακρο και μετα ας ερθει η καταστροφη μου...ας ερθει ο πονος.......σωματικος και ψυχικος....Μονο.....ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΕ ΔΩ.....Η μικρη σου.