ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Νιώθω τόσο μόνη μου.. Τα τελευταία 2 χρόνια έχω απομακρυνθει απ'όλους και απ' όλα εξαιτίας 2 αιτιών. Ο πρώτος λόγος είναι ο γνωστός, covid. Φοβόμουν και φοβάμαι αρκετά. (εχω νοσήσει κιόλας, σχετικα ελαφρά) Μένω με τους δικούς μου οποτε γενικά προσέχω πολύ ώστε να μη μεταδώσω κάτι. Ο δεύτερος εξίσου σημαντικός είναι ότι το 2020 ξεκίνησα ένα πολύ απαιτητικό μεταπτυχιακό το οποίο δε μου αφήνει σχεδόν καθόλου ελεύθερο χρόνο. Κυριολεκτικά όλη μέρα είμαι σπίτι και διαβάζω. (Με εξαίρεση λίγη ώρα κάποιες μέρες που πάω και περπαταω/τρεχω στη παραλία). Να πω πως δουλεύω εποχιακά, το ίδιο απαιτητική η σεζόν. Έχω σταματήσει τις βόλτες με φίλους, το γυμναστήριο, να βγαίνω έξω σε κόσμο κλπ. Κ μέσα σ αυτά εδώ κι λίγο καιρό σταμάτησα να μιλάω κ με ένα παιδί που μ άρεσε αρκετά και παιζόταν κάτι μεταξύ μας..το οποίο γεγονός με ριξε κι άλλο. Ειλικρινά όλη αυτή η κατάσταση με χει κουράσει ψυχολογικά. Θέλω τη ζωή μου πίσω οπως ήταν πριν λιγα χρόνια.. Και το μτπχ θα τελειώσει οκ, η πανδημια ποτε; ως πότε;