ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πρώτη συνάντηση 20/08/2010Σαν άγγελος ήσουν αραχτή στην καρέκλα του σκηνοθέτη και έδειχνες τόσο ήρεμη και γαλήνια. Φορούσες ένα ώραιο μπεζ φαρδύ παντελονάκι, τα πόδια σου ηταν πάνω στο μπράτσο και έπαιζες με το iphone σου. Τότε εμφανίστηκα εγώ και έφαγα το πρώτο σοκ. Λίγο μετά άρχισες να μιλάς και να περιγράφεις ένα ταξίδι. Τότε είδα αστέρακια, πεταλούδες, καρδούλες και λουλούδια. Σύγχρονος ένα σφυρί άρχισε να μου χτυπάει την κάρδια. Τα πόδια τρέμαν και άρχισα να ιδρώνω. Ξαφνικά δεν άκουγα τίποτα. Ολοι οι ήχοι από το περιβάλλον είχαν χαθεί. Η φωνή σου ακουγόταν. Οταν κουνιόσουν άκουγα τον ήχο από την καρέκλα που καθόσουν. Ακουγα και τον ήχο που έκανε το μπλουζάκι σου όταν τριβόταν πάνω σου. Ακουγα μέχρι και και τα μαλλιά σου να μετακινούνται. Ολο το μυικό σύστημα είχε απενεργοποιηθεί και το στόμα ήταν ανοιχτό με τα σάλια να τρέχουν πάνω μου.Δεύτερη συνάντηση 05/07/2012Τρώγαμε στο ίδιο τραπέζι. Δεν χρείστηκε τίποτα άλλο. Το έχασα...Από το 2012 μέχρι σήμερα πολλά και τίποτα. Ακόμα δε σε αγκάλιασα όπως θέλω να σ'αγκαλιάσω.