ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θέλω τόσο να κάνω μια εξομολόγηση που να κράζω χωρίς έλεος, αλλά πολύ φοβάμαι ότι δεν θα έχει τελεία (και τα αγαπώ πολύ τα σημεία στίξης, οπότε αυτή την στιγμή, βιώνω ένα δράμα).Εντάξει με το να είμαστε επιφανειακοί στον έρωτα. Δύσπεπτο, αλλά έστω. Ο έρωτας δεν είναι αλτρουιστικό συναίσθημα, όσο και αν θέλουμε να του δώσουμε αυτό το χαρακτηριστικό. Η φιλία όμως; Στο wiki δίνουν τον εξής ορισμό:"Φιλία ονομάζεται η σχέση μεταξύ δύο ή περισσότερων ατόμων του ίδιου ή και διαφορετικού φύλου, με κύριο χαρακτηριστικό την αμοιβαία πλατωνική αγάπη, αφοσίωση και κατανόηση, χωρίς κατ' ανάγκη να υπάρχει συμφέρον, κίνητρο ή ανώτερος στόχος.Είναι να εμπιστεύεται ο ένας τον άλλον, και να είναι ειλικρινείς μεταξύ τους. Η φιλία δεν καθορίζεται από την φυλή, το χρώμα και την εθνικότητα."Σύμφωνα με τον παραπάνω ορισμό, έχω 3 άτομα που μπορώ να τους χαρακτηρίσω φίλους. Άλλοι θα πουν πάλι καλά που έχω και αυτούς, άλλοι θα πουν ότι είναι λίγοι. Όμως, δεν είναι αυτό το πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι ότι ελάχιστοι "τιμούν" ουσιαστικά τον ορισμό και το συναίσθημα της φιλίας.Επιγραμματικά: κέρατα, εξαφανίσεις μετά από σύναψη σχέσης, ζήλεια/ανασφάλεια, σε έχω για να βγούμε για ποτό, κουτσομπολιό, ασέβεια.Κρίμα. Αν δεν είμαστε ικανοί να είμαστε σωστοί φίλοι, τότε είμαστε ανίκανοι άνθρωποι. Και ας ακούγεται υπερβολικό.Να κλείσω βάζοντας ένα "πφφφ"; :)