ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

πολυς καιρος..περασα ολα τα σταδια του χωρισμου..πονος,απαθεια,στενοχωρια,οργη,απορια,απελπισια, αδιαφορια..το ενα διαδεχοταν το αλλο και εγω αδυναμη τα δεχομουν και προσπαθουσα να τα διαχειριστω οσο καλυτερα και τα καταφερνα δεν κατερρευσα παρολο που μερικες φορες μου φαινοταν αδυνατο..τωρα μετα απο ολες τις σκεψεις μου για σενα δε ξερω αν μου εχει μεινει κατι καλο,παλευω να βρω κατι μεσα μου για σενα που να αξιζε ολη τη στενοχωρια μου και δε μπορω κι αυτο ειναι λυπηρο..καποτε σου ελεγα να καταφερουμε να συγχωρεσουμε ο ενας τον αλλον και τον εαυτο μας για να μας μεινουν μονο οι ομορφες αναμνησεις αλλα δε μπορω..το μονο που αφησες ειναι ενα κενο,σαν τα συναισθηματα που εχουν απομεινει μεσα μου να εχουν χασει την ενταση τους,σαν να μη μπορω να τα νιωσω οπως πριν απλα πλεον ολα μου φαινονται απλως καλα η οχι..απλα καλα,ποτε τελεια,απλα ωραια,οχι πανεμορφα..απλα κι εγω ζω και αισθανομαι λιγα,παρολο που τωρα μακρια σου υποτιθεται ζω οπως ηθελα εγω..μου αφησες πληγη ανοιχτη και καθε μερα παλευω με αυτην αλλα δε θα την αφησω να ξαναματωσει..και οτι μου εχει απομεινει καλο μεσα μου και δε το πηρες μαζι σου μακρια θα το βρω και θα το αγκαλιασω..μου το χρωσταω γαμωτο!