ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σχεδόν όλο τον προγραμματισμό μας, είτε θετικό είτε αρνητικό, τον δεχτήκαμε μέχρι την ηλικία των τριών χρόνων.Από τότε οι εμπειρίες μας βασίζονται σε ότι αποδεχτήκαμε και πιστέψαμε για τον εαυτό μας και για τη ζωή εκείνη την εποχή. Ο τρόπος με τον οποίο μας συμπεριφέρθηκαν όταν ήμαστε παιδιά, είναι συνήθως εκείνος με τον οποίο συμπεριφερόμαστε στους εαυτούς μας σήμερα. Το πρόσωπο που επικρίνουμε, είναι το παιδί των τριών χρονών μέσα μας.Όταν οργίζεσαι με τον εαυτό σου επειδή είναι φοβητσιάρης και δειλός, φαντάσου ότι είσαι τριών χρονών. Αν είχες μπροστά σου ένα τρίχρονο παιδάκι που φοβόταν, τι θα έκανες; Θα θύμωνες μαζί του; ή θα άνοιγες την αγκαλιά σου για να το παρηγορήσεις μέχρι να ηρεμήσει και να νιώσει ασφάλεια; Μπορεί οι ενήλικοι που είχαμε δίπλα μας την εποχή που ήμασταν παιδιά να μη γνώριζαν πώς να μας παρηγορήσουν.Τώρα ΕΣΥ είσαι ο ενήλικος στη ζωή σου, και είναι πραγματικά κρίμα αν δεν παρηγορείς το παιδί μέσα σου.Ό,τι συνέβη στο παρελθόν έχει πια τελειώσει. Σήμερα έχουμε την ευκαιρία να φερθούμε στον εαυτό μας όπως εμείς θέλουμε. Ένα τρομαγμένο παιδί χρειάζεται κατανόηση και παρηγοριά και όχι επιπλήξεις. Η επίπληξη μας κάνει να φοβόμαστε περισσότερο και να νιώθουμε ανασφάλεια. Και όταν το παιδί μέσα μας νοιώθει ανασφάλεια τότε μας δημιουργεί πολλά προβλήματα...Ας θυμηθούμε πως νοιώθαμε όταν ήμασταν παιδιά και οι άλλοι μας μείωναν. Έτσι νοιώθει σήμερα εκείνο το παιδί μέσα μας.Ας είμαστε λοιπόν καλοί με τον εαυτό μας!! Ας αρχίσουμε να τον αγαπάμε και να τον επιδοκιμάζουμε.Αυτό ακριβώς χρειάζεται και το μικρό παιδί για να μπορέσει να εκφράσει και να ξεδιπλώσει όλο του το δυναμικό.Ας αγαπήσουμε αυτό που είμαστε κι αυτό που κάνουμε. Ας χαρούμε τον εαυτό μας και τη ζωή και τίποτα δε θα μπορέσει να μας αγγίξει.“Σας έχουν πει να αγαπάτε το γείτονα αλλά ποτέ δεν αγαπήσατε τον εαυτό σας.Και κάποιος που δεν έχει αγαπήσει τον εαυτό του, πώς μπορεί να αγαπήσει το γείτονα; Από πού θα βρει την αγάπη; Καταρχήν πρέπει να την έχεις εσύ.”