23.11.2016 | 02:13
παιδικη ηλικια
λειπω 6 χρονια περιπου απο το σπιτι των γονιων μου. Πηγα για σπουδες και στρατό και γυρνωντας στο δωματιο μου, ανοιξα τα συρταρια και εξερευνησα ολη τη βιβλιοθηκη, τα συναισθηματα που με κατεπληξαν ηταν δεος και υπερηφανια για τον παλιο μου εαυτο. Ημουν τοσο αλανι και ελευθερος που δε φοβομουν τιποτα θυμαμαι.Μολις 9 χρονια αργοτερα απο τις εποχες του γυμνασιου, δε θυμιζω τιποτα απο εκεινο το αλανι και αυτο ειναι που με φοβιζει. Ισως και αυτος ο λογος που δακρυσα
