ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
24.6.2015 | 01:01

παλευοντας με τα ονειρα

ενα απο τα χρονια που περιμενα οτι ισως θα ηταν το καλυτερο της ζωης μου,το τεταρτο και τελευταιο ετος ως φοιτητης, τελικα εξελιχθηκε σε ενα απο τα πιο βαρβα που εχω ζησει. γνωριζοντας το ποσο δυσκολη ειναι η σχολη μου (φυσικο) επελεξα με μικρους συμβιβασμους και να μην χρωσταω πολλα αλλα και να κανω μια ικανοποιητικη φοιτητικη ζωη με τις εξοδους τους με τον χαβαλε κλπτ...4ο ετος λοιπον η χρονια που ολοι λενε θα ειναι χαλαρη... επιλεγω λοιπον να κανω πτυχιακη και επισης και κατευθυνση...μερικα μαθηματα δυσκολα αλλα λεω ισως ανταμιφθω καποια στιγμη για αυτη την επιλογη...με την πτυχιακη να τρεναρεται απο μη ικανποποιητικα αποτελεσματα καθως ηταν πειραματικη και με επαναληψεις σε πειραματα φτανουμε να περνω μετρησεις εν μεσω εξεταστικης και με τα χρονικα περιθωρια να στενευουν καθ οτι με το περας της εξεταστικης αρχιζω πρακτικη στον δημοκριτο για τρεις μηνες χωρις να κανω διακοπες το καλοκαιρι...εχοντας λοιπον καμια καθοδηγηση για την συγγραφη της πτυχιακης και χωρις να εχω τελειωσει τις μετρησεις και διαβαζοντας για την εξεταστικη νιωθω απογοητευμενος, περαν τουτου ειμαι και αθλητης στιβου μεγαλων αποστασεων εχοντας την πρωτη μου διακριση φετος σε εναν ερασιτεχνικο αγωνα ημιμαραθωνιο (χρυσο μεταλιο) καταληγω μετα απο εναν μηνα απο το γεγονος τραυματιας και να ψαχνω σε ενα κρατος με λαμογια γιατρους να βρω τι τραυματισμο εχω...τελικα μετα απο λαθος διαγνωσεις και πολλων εξοδων τα οποια και κατεβαλα χωρις να επιβαρυνω τους δικους μου κατεληξα στην σωστη διαγνωση της οποιας θεραπεια λεει ξεκουραση και ενδυναμωση χωρις να εχει σαφες χρονοδιαγραμμα για την επιστροφη, ετσι εχω χασει την στιγμη της μερας (τρεξιμο-προπνηση) που μου εδινε δυναμη και με εκανε να νιωθω ζωντανος. τελος μην εχοντας κοπελα οι μονοι συμπαραστατες σε αυτη την δοκιμασια ειναι οι φιλοι μου και η οικογενεια μου....και καταληγω τα βραδυα λοιπον να σκεφτομαι ολα αυτα που μου συμβαινουν και να αναρωτιεμαι ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΟΤΑΝ ΒΛΕΠΕΙΣ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ ΝΑ ΞΕΘΩΡΙΑΖΕΙ ΠΡΙΝ ΚΑΝ ΠΡΟΛΑΒΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ? μιας και ρομαντικος θα πω κλεινεις τα ματια συνεχιζεις να ονειρευσαι οπως ειπε και ενας φιλος-αδερφος! Ν.Π.
 
 
 
 
Scroll to top icon