13.5.2015 | 21:12
παλι..
Με κάνεις να νιώσω το ίδιο...έναν κόμπο που ανεβαίνει από το στομάχι στο λαιμό κ δεν σαφηνει να αναπνεύσεις...και κλαις κλαις κλαίς...πλέον θα σκέφτομαι τη φάτσα σου και θα κλαίω και χωρίς να γίνει κάτι...σε έχω ταυτίσει με τον πόνο..πως γίνεται να είμαστε τόσο μαζοχιστες...γιατι αγαπάμε ανθρώπους που δεν μας έκαναν ποτέ να νιώσουμε όμορφα και μόνο μας πονανε?
