ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Υπήρχε κάτι που με σταματούσε όταν είχα ανάγκη να σου εκφράσω τα συναισθήματά μου. Κι η πολυλογία μου ακόμα, στερούνταν ουσίας.Δεν ήθελα να δείξω αδυναμία χαρακτήρα. Ήθελες έναν άνθρωπο δυνατό δίπλα σου... Όταν ξέσπαγα σε δάκρυα, έλεγα μόνο ότι σε αγαπώ. Το έλεγα τόσο συχνά, τόσο πολύ, που και σε αυτό δεν έβλεπες ουσία... Το έλεγα στο χαλαρό για να κρύψω από πίσω το βάρος της αγάπης μου, το πόσα σήμαινες για μένα.Αν μπορούσα να έχω λίγες στιγμές που δε θα ένιωθα πως με κρίνεις, θα σου εξηγούσα και με δικά μου λόγια πόσα παραπάνω από αυτό που καταλάβαινες σήμαινε το κάθε "Σ'αγαπώ"...Πόσο γαλήνια ένιωθα δίπλα σου. Πόσο σε θαύμαζα και πόσο σε εκθείαζα. Πόσα σχέδια έκανα, πόσα αισθάνομαι την ανάγκη να σου προσφέρω από καρδιάς... Χωρίς αντάλλαγμα άλλο, από αυτή τη γαλήνη που μου προσφέρει η παρουσία σου.Όλοι έχουμε στο μυαλό πως αξίζουμε "κάτι καλύτερο"... Τι να ήταν αυτό το "κάτι καλύτερο" για εσένα; Προσπάθησα να κρύψω αυτό που ήμουν για να μη σε απωθήσω, και κατέληξα άτομο εντελώς κενό και αδιάφορο... Και αυτό, φυσικά δε σου ήταν αρκετό...Γυρίζοντας σπίτι μου τα πρωινά από το δικό σου σπίτι, σκεφτόμουν "πάλι είπα πολλά, πάλι δεν είπα τίποτα." Τα βράδια που περνούσα δίπλα σου, σε κοίταγα που κοιμόσουν και στα έλεγα από μέσα μου.Και τώρα τι κάνω πάλι; Απολογούμαι... Γι αυτή την αγάπη που δεν έχει τέλος... που άλλοι τη θέλουν, την ψάχνουν και τη ζηλεύουν... αλλά που εσύ, δεν ήθελες. Όχι από εμένα, τουλάχιστον.Πάλι άρχισε η βροχή. Πάλι σε χρειάζομαι... Πάλι... "Σε αγαπώ". Πάλι δε θα καταλάβεις...222