12.7.2018 | 22:48
Πάλι με πήρε το παράπονο
Ευχαριστώ τους γονείς μου, τις φίλες μου, τους συναδέλφους, τον εργοδότη μου και τα φλερτ μου για την στήριξη, την αγάπη, την κατανόηση και την οικονομική βοήθεια. Όλοι εχουν κάτι να προσφέρουν και νιώθω τυχερή που υπάρχουν στη ζωή μου αυτή την περίοδο που η υγεία μου έχει κλονιστεί.Όμως...πάντα λείπει κάτι. Λείπει "ο άνθρωπος μου". Θα ήθελα πολύ να έχω έναν άντρα στο πλάι μου. Έναν αληθινό σύντροφο. Όταν λυγίζω σκέφτομαι πόσο λάθος εχω κάνει που δεν έχω συμβιβαστεί. Όταν ανακάμπτω και νιώθω δυνατή, δε με πειράζει αλλά...κάτι βράδια σαν το αποψινό, πονάει η μοναξιά. Τσούζει! Δε θελω να κοιμηθώ μόνη ρε γαμώτο.
0
