ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εφυγε και ο καλυτερος μ φιλος.. θα τον δω τον σεπτεμβρη παλι. Το θεμα ειναι οτι δε μπορω καθολου τους αποχωρισμους απο ανθρωπους που αγαπαω πολυ.. κλαιω απο την στεναχωρια μ γιατι εφυγε και θα μου λειψει πολυ.. κλαιω γιατι δε μπορω να μενω μονη μ. Η ψυχολογος μου μου λεει οτι πρεπει να μαθω να παταω στα ποδια μου κ να μπορω να μενω και μονη μου να κανω πραγματα μονη μου.. αλλα εγω δε θελω.. απο παιδι παντα ημουν με παρεα σε οτι και να κανα..εγω ειμαι ευτυχισμενη μονο οταν ειμαι με τους ανθρωπους που αγαπω.Ειναι κακο αυτο?Δεν θελω να μαι μονη μου και ομως τον περισσοτερο καιρο ειμαι μονη μ. Εχω κανει πραγματα μονη μου και ειμαι ενταξει αλλα δεν ειμαι ευτυχισμενη. :(