ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αποψε παλι σε μισω.Βαρεθηκα να εναλλασονται τα συναισθηματα μου.Κουραστηκα.Περασαν 6 μηνες.Φτανει πια.Γινομαι κακια με ανθρωπους που μ'αγαπανε,αγαπη που εσυ επαψες να νοιωθεις πολυ πιο πριν τον χωρισμο.Εκει που βαζω μια σειρα,ανασαινω κ νοιωθω καλυτερα,κατι μου παει στραβα κ ξαναγυριζω στην ιδια καταθλιπτικη εικονα του εαυτου μου γιατι μετα απ'ολα οσα εγιναν δεν εχω δυναμη να αντιμετωπισω την παραμικρη αποτυχια,οσο μικρη ή μεγαλη κ αν ειναι.Γιατι μου υπενθυμιζουν την μεγαλυτερη αποτυχια μου στην ζωη μου,εσενα.Απετυχα μαζι σου.Αυτο ειναι ισως το μονο που δεν καταφερα ακομα να "χωνεψω".Ολα τα αλλα τα δεχτηκα.Εγιναν.Ειναι παρελθον οπως κ συ.Καταλαβαινω οτι ισως σε χρησιμοποιω ως δικαιολογια για την τωρινη κακια συμπεριφορα μου ομως μ'αλλαξες προς το χειροτερο.Δεν ημουν ποτε αποτομη,νευρικη κ ανυπομονη.Τωρα ομως ειμαι.Προσπαθω.Τα καταφερνω για λιγο καιρο κ ολοι νομιζουν οτι ειμαι καλα.Μετα πεφτω ξανα κ το κρυβω.Δεν μπορουν ολοι πλεον να ασχολουνται μαζι μου.Εχουν την ζωη τους,τα προβληματα τους κ δεν χρωστανε τιποτα να ακουνε τα ιδια κ τα ιδια.Μεγαλωσαμε κιολας.Τριανταρισαμε.Αλλοιως τα ονειρευτηκα,αλλοιως μου ηρθαν.Θα τα καταφερω.Φοβαμαι μονο οτι θα χασω καποια κομματια του εαυτου μου και δεν θα μπορεσω ποτε να τα παρω πισω.Λυπαμαι πολυ γι'αυτο.θα προσπαθησω.Δεν το βαζω κατω.I'm stronger than this.