ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σχεδον 2 χρονια που χωρισαμε, και πανω απο 8 μηνες που εχω να την δω, η να την ακουσω. Μπορει να μιλαμε που και που, να λεμε λιγες κουβεντες μεσα απο μηνυματα κλπ. Αλλα συχνα σκεφτομαι την μερα που θα την δω ξανα, που θα την αγκαλιασω, χωρις να αποσκωπω σε κατι ερωτικο, απλα να την νιωσω στην αγκαλια μου για μια ακομα φορα και να την χορτασω αυτη την αγκαλια. Ουτε να την φιλησω ουτε τιποτα τετοιο δεν επιθυμω πλεον. Μονο να κατσουμε απεναντι ο ενας απο τον αλλο, και να κουβεντιασουμε ειλικρινα, να ακουει ο ενας τη φωνη του αλλου και να χαιρεται για τις χαρες που βιωσε ο καθενας μεσα σε ολο αυτο το διαστημα και να θελει να τον απρηγορησει για οποιες ασχημες στιγμες υπηρξαν. Δυστυχως ειναι με αλλον και αυτη η ευκαιρια σιγουρα θα αργησει πολυ, μπορει να μην υπαρξει και ποτε...Δεν ξερω πως μπορει να φανταζει ολη αυτη η σκεψη στους περισσοτερους. Αλλα για μενα απο την μια με στεναχωρει μεσα μου και με κατατρωει ωρες ωρες και μπορει να με κραταει και λιγο πισω η σκεψη της, αλλα απο την αλλη μου δινει χαρα πυ νιωθω ενα τοσο αγνο αισθημα για καποιον.