Πένθος λέγεται και είναι φυσιολογικό να νιώθεις έτσι δεδομένης της ηλικίας σου και του γεγονότος οτι βιώνεις για πρώτη φορά την απώλεια.Θα σε βοηθήσει το να μιλήσεις γι'αυτό σε έμπιστα άτομα πχ γονείς, θείες, θείους, ξαδέρφια, φίλους κτλ και να προσπαθήσεις να συντηρήσεις μία ρουτίνα στην καθημερινότητά σου. Απλά πραγματάκια που δε θέλουν πολύ κόπο, αλλά θα σε κρατήσουν σε επαφή με την πραγματικότητα.Μην αφήσεις τον εαυτό σου να βουλιάξει από φόβο, η ζωή συνεχίζεται και ο χρόνος απαλύνει τον πόνο.
5.11.2017 | 23:23
πανικός,φόβος ή διαίσθηση;
ειμαι 18 χρονων και τα 2 τελευταια χρονια εχω τεραστιο αγχος για την ζωη της οικογενειας μου.Νιωθω οτι κατι κακο θα συμβει σε καθημερινη βαση,και αυτο ξεκινησε να γινεται πιο εντονο οταν εχασα περσι την γιαγια μου.Ηταν η πρωτη φορα που εχασαν τοσο κοντινο ατομο απο την ζωη μου και μετα απο 1 χρονο δεν υπαρχει ουτε μια φορα που να μην την εχω σκεφτει,απο τοτε εχω μια ανησυχια που με καταβαλει σε μεγαλο βαθμο συναισθηματικα και αυτο το μηνα νιωθω οτι βυθιζομαι στην θλιψη.Ειναι σαν να εχω παραιτηθει απο την ζωη σε ολους τους τομεις,εχω παραμελησει τον εαυτο μου και το παραμικρο πραγμα με στεναχωρει παρα πολυ που νιωθω οτι εχω καταθλιψη.Χωρις να ειμαι ειδικη,και χωρις να θελω να "ονοματισω" αυτο που μου συμβαινει απλως θελω να ρωτησω αν εχει νιωσει κατι παρομοιο.ευχαριστω
2
![1Ο+1 εξαιρετικά αναγνώσματα για το τέλος της εβδομάδας [20.12.24]](/sites/default/files/styles/square_mini/public/articles/2024-12-20/__LiFO_10%2B1_Previews%2810%29.jpg?h=748d7e9c&itok=xZ3nWt1B)
