ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είναι το μικρότερο από τα προβλήματά μου τη δεδομένη στιγμή, όμως με στεναχωρεί τόσο... Τα τελευταία χρόνια χάθηκαν από τη ζωή μου σχεδόν όλες οι φίλες που είχα αποκτήσει μεγαλώνοντας. Το καταλαβαίνω, αλλάζουμε και είναι αναμενόμενο... Αυτό που με θλίβει όμως βαθιά είναι πως οι λίγες φίλες που έχουν απομείνει, ενώ θα χαρούν αν τις πάρω τηλέφωνο ή τους πω να βγούμε, οι ίδιες δεν θα κάνουν σχεδόν ποτέ την πρώτη κίνηση. Θα ρωτήσουν πως είμαι δηλαδή, αλλά ούτε λόγος για ένα καφέ, λίγο περπάτημα... Δεν έχει να κάνει με τον covid, αυτή η κατάσταση εμμένει εδώ και χρόνια. Πλέον έχω καταλήξει να μη βλέπω κανέναν, όλη μέρα σπίτι μόνη μου. Κάπου με λυγίζει αυτό... Ζήτημα να βγω με παρέα για περπάτημα μία φορά το μήνα. Κάποια στιγμή άνοιξα και dating προφίλ χωρίς να θέλω να φλερτάρω, απλά για να μιλήσω με άνθρωπο... Καμία επιτυχία, μόνο σεξισμός και αγένεια. Δεν παλεύεται αυτή η μοναξιά, και το μόνο που μου μένει είναι η ελπίδα πως στο μέλλον ίσως βρω 1-2 ανθρώπους που θα εκτιμάνε την παρέα μου όσο εγώ τη δική τους...