ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Βρήκα δουλειά, αυτό που πάντα ήθελα, αυτό που πάντα μου έλειπε και που με είχε φέρει στα όρια για λήψη φαρμακευτικής αγωγής. Πλέον βρίσκω λεφτά μέχρι και στον δρόμο πεταμένα.Ναι, η τύχη μου άλλαξε.Ψωνιζω και το χαίρομαι. Αγοράζω ο,τι θέλω. Όμως εδώ δεν έχω κανέναν.Ουτε συγγενή ούτε φίλο.Μονο λιγους γνωστους.Συντομα θα επιστρέψω για διακοπές στο πατρικό μου, όμως και εκεί φοβάμαι πως θα επιστρέψουν όλες οι πρότερες άσχημες αναμνήσεις. Κάθομαι μέσα και ακούω έξω φωνές από παρέες.Μενω και στο πιο κεντρικό σημειο.Μιλανε, γελάνε...Και εγώ εδώ μόνη.Ομως πιο πολύ με ενοχλεί που ξέρω ότι πιθανόν να είναι και αυτός κάπου εκεί έξω παρέα με την κοπέλα του διασκεδαζοντας.Και παρόλ'αυτα συνεχίζει να με κοιτάζει.Ενω πλεον ξερει οτι τα ξερω ολα.Ενω με εβγαλε τρελη και τα παρουσιασε ολα ως πλακα.Το βλέπω πως με θέλει, το βλέμμα μιλάει, κάθε φορά που με βλέπει, ομως προφανώς θέλει αυτή πιο πολύ. Το κατάπια και προχωρώ.Δεν μπορώ να μιλήσω ντόμπρα αν ο ίδιος δε θέλει να είναι ντόμπρος με τον εαυτό του. Εγώ πάλι παραμένω σε μια σχέση εδώ και 9 χρόνια, είμαστε πλέον σε απόσταση και σε μια απέραντη ρουτίνα...Με αγαπάει όμως με έχει δεδομένη. Βαριεται να πει και ενα μου λειπεις. Λεει πως αυτα εννοουνται...Ισως να πρεπει να χωρίσω και να βρω κάποιον εδώ. Ίσως να φταίει που είμαι μαζί του από τα 18.Δεν ξερω τι μου φταίει ούτε πόσο μπορώ να αντέξω έτσι... Πιστη Πηνελόπη κατηντησα και άρχισα να βαριέμαι.Θελω να ζήσω.