5.8.2018 | 00:10
Πάντα,όταν φοράω το δαχτυλίδι που μου χάρισε,
ξαναζωντανεύει εκείνη η περίεργη νύχτα που έζησα μαζί της...Ότι πιο όμορφο και πιο...δύσκολο ταυτόχρονα.Ίσως από τότε θα έπρεπε να χτυπήσουν καμπανάκια και να με προειδοποιήσουν για τα επακόλουθα,αλλά τότε δεν έβλεπα τίποτα πέρα από τα μάτια της.Άκουγα μόνο τα...κύματα του έρωτά μου για εκείνη!Υ.Γ.Το έβαλα κι απόψε κι ήταν σαν να μην πέρασε μια νύχτα...Όλα είναι τόσο έντονα ακόμη...Αλήθεια τα πίστευες αυτά που μου είπες τότε;Κι αν ναι,γιατί δημιουργούσες πάντα θέμα εκ του μη όντως,στις πιο τρυφερές μας στιγμές;Πόσα θα ήθελα να σε ρωτήσω...Υπάρχει τεράστιο κενό μεσα μου,αν δεν μάθω την αλήθεια σου.Κάνε κάτι...
