5.8.2013 | 00:07
Πάντως σε ευχαριστώ
που με βοήθησες να σε ξεπεράσω (χρειάστηκε όντως μεγάλη προσπάθεια). Όποιος έχει συνείδηση, ξέρεις, δεν μπορεί να είναι μες στα χαζογελάκια όλη την ώρα...Το πώς ζω τη ζωή μου είναι δικαίωμά μου...δεν έχεις καν το δικαίωμα να το κρίνεις. Και δε σου ζήτησα ποτέ να μείνεις...αναστάτωση και κακό έφερες στη ζωή μου μόνο...δοκίμασες επανειλημμένως τα όριά μου και έπαιξες σχεδόν με τη ζωή μου...Το ότι σου μιλάω ακόμη είναι μια συνήθεια και ένα παράπονο...ένα "γιατί έπρεπε να συμβούν όλα αυτά;" Δε θα ήμουν εδώ, αν δεν είχες υπάρξει εσύ...Λυπάμαι, είχα τόση ανάγκη να πιστέψω στον έρωτα και τόση λαχτάρα να τον βρω επιτέλους, που είχα επενδύσει πολλά σε μια ιδέα, είχα προβάλει πάνω σου την ίδια την ιδέα του έρωτα...έτσι που μ' αυτά τα λόγια νιώθω κάτι μέσα μου να πεθαίνει...και είναι η ελπίδα μου για σένα...όχι, τόσον καιρό μετά δε θα μπορούσε ούτε κι αυτό να γίνει αναίμακτα...Όσο απομακρύνομαι από εσένα και τα ψεύτικα λόγια σου, νιώθω να απελευθερώνομαι από έναν ακόμη ψυχαναγκασμό μου...μιας και πλέον βάζω εσένα και τον έρωτα σε ξεχωριστές προτάσεις...Καληνύχτα...και καλά να περνάς...γιατί η ζωή είναι μικρή...μόνο να αφήνεις χώρο και στους άλλους να περνάνε καλά δίπλα σου ή όχι...