10 χρόνια στη μεγάλη πόλη που λες δεν κατάφερες να δικτυωθείς; Είτε για δουλειά, για φιλίες, για σχέσεις;Τι θα πει οτι στον κλάδο που είσαι πληρώνουν λίγα; Ενώ στην επαρχία θα σε κάνουν χρυσή ας πούμε; Τους γονείς σου θα τους επέλεγες για συγκάτοικους; Νομίζω πως όχι, γιατί λες οτι τσακώνεστε συνέχεια. Κακώς πήγες να ζήσεις μαζί τους τότε.Λες οτι εκεί η ζωή είναι λίγο καλύτερη. Μάλλον επειδή ξαναγύρισες πρακτικά στην εφηβεία, όπου είσαι άνεργη, πας για καφέ και χορό με έξοδα των γονιών και γενικά δεν εχει κανείς απαίτηση από σένα στην κατάστασή σου να συμβάλλεις στα του σπιτιού. Με την κίνηση που έκανες εύκολα θα περαστεί μια δεκαετία ακόμα με σένα στήνει ίδια κατάσταση. Δεν βλέπω προοπτική, όχι λόγω επαρχίας, αλλά λόγω τρόπου σκέψης.
12.2.2020 | 00:53
Παντού κενό...
Ήμουν σ μία μεγάλη πόλη για καμία δεκαετία..για σπουδές, μετά πρακτική, δουλειά και μεταπτυχιακό.. Πριν δύο βδομάδες έληξε η σύμβασή μου και καθώς ξέρω ότι στον κλάδο που είμαι δεν πληρώνουν καλά...αποφάσισα να φύγω και να γυρίσω στο πατρικό μου στην επαρχία..στην πόλη που μένω τώρα, λοιπόν, δεν είναι άσχημα..απλώς μένω αναγκαστικά με τους γονείς μου γιατί δεν έχω, όντας άνεργη, την δυνατότητα να νοικιάσω σπίτι.. και οι γονείς μου ούτε στην πόλη που δούλευα μου έστελναν λεφτά, ούτε και τώρα..είναι στενεμένοι πολύ οικονομικά και το καταλαβαίνω.. το θέμα είναι ότι η μετάβαση αυτήν, μου είναι ανυπόφορη( τσακώνομαι διαρκώς με τους δικούς μου) και δεν ξέρω μέχρι να βρω δουλειά και να νοικιάσω δικό μου σπίτι, πώς να την διαχειριστώ. Σημειωτέον ότι από κοινωνική ζωή λίγα πράγματα...οι περισσότερες φίλες μου έχουν μία στρωμένη ζωή και τις σχέσεις τους..και που κ που βγαίνω για κανέναν καφέ..πάλι καλά που γράφτηκα σε σχολή χορού και βλέπω λίγο κόσμο και ξεχνιέμαι..όσον αναφορά το θέμα σχέσεις..πονεμένη ιστορία..χώρισα πριν από έναν περίπου χρόνο από μία σχέση δύο ετών..και από τότε δεν γνώρισα κάποιον που να αξίζει να ασχοληθώ..δεν ξέρω τι να πρωτοπιάσω και τί να αφήσω..καθώς όλα μου φαίνονται βουνό..έχει κανείς κάποια ανάλογη εμπειρία..? HELP
6
