12.7.2014 | 17:51
Παντρέυτηκα...
... πολύ σύντομα έναν άνθρωπο που αγάπησα και εκτίμησα πολύ. Κι έφυγα μαζί του μακρυά με άγνοια κινδύνου αλλά πολλή διάθεση και όρεξη για μια καινούργια ζωή. Όμως μετά από τρία χρόνια μαζί αισθάνομαι ότι κάθε μέρα που ξυπνάω πρέπει να κάνω υπερπροσπάθεια... να προσαρμόζομαι, να στηρίζω, να προσέχω, να μην προδώσω, να δικαιολογώ και, πάνω απ' όλα, να μη χάσω τον εαυτό μου στη διαδικασία και να στήνομαι στα πόδια μου μέρα με τη μέρα... όμως δεν ξέρω πόσο ακόμα θα μπορώ... γιατί δυσκολεύομαι ολοένα και περισσότερο να θυμάμαι τον πεισματάρη, αισιόδοξο, γελαστό και τσαμπουκά άνθρωπο που ήμουν... και νιώθω θλιβερή. Πιστεύω σ' εκείνον ακόμα, "εμας" όμως φοβάμαι ότι οι καταστάσεις μας ξεπέρασαν... .