ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θυμάμαι πιτσιρικά που με πήγενες στο κτήμα σου να δούμε τις κότες, τα σκυλάκια που είχες. Θυμάμαι που παίζαμε μπάλα, που αράζαμε στην ταράτσα σου και κοιτούσαμε τα σύννεφα..Πόσο τέλεια ήταν εκείνα τα χρόνια... Εγώ μεγάλωσα, έγινα φοιτητής. Μεγάλωσες και εσύ όμως και δυστυχώς μαζί σου και ο καρκίνος.Ήμουν δίπλα σου στο νοσοκομείο, με ρωτούσες τι μας μαθαίνουν στην σχολή αν γνώρισα καμιά καλή κοπέλα κλπ κλπ και έτσι περνούσαν τα βράδια στο νοσοκομείο μέχρι που σε έχασα...Συνέχισα όμως να μεγαλώνω..τελείωσα τις σπουδές μου, βρήκα δουλειά. Το αστείο όμως είναι ότι από το παράθυρο του γραφείου στην δουλειά, βλέπω το κτήμα που παίζαμε όταν ήμουν μικρός.. Α ρε παππού δεν μπορείς να φανταστείς πόσο μου λείπεις...