ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ήρθα για δουλειά στην Ολλανδία. Σε μια αποθήκη ον-λάιν σούπερ μάρκετ για αρχή μιας και αν δεν μιλας ολλανδικά είναι δύσκολο να βρεις κατευθείαν καλύτερη δουλειά. Πριν την συνέντευξη με πήραν τηλέφωνο να μου πούνε ότι η δουλειά είναι κουραστική σωματικά και αν είμαι σίγουρη πως θα μπορώ να ανταπεξέλθω. Σκέφτομαι τις δουλειες που έχω κάνει Ελλάδα και απαντάω κατευθείαν πως είμαι σίγουρη. Σκεφτόμουν από μέσα μου ποσό χειρότερα μπορεί να είναι ; Πάω στη συνέντευξη, όλα τόσο ήρεμα κ ανθρώπινα ούτε καν βιογραφικό η αν έχω ξαναδουλέψει με ρώτησαν. Μετά μου είπαν να επιλέξω ποτέ θέλω να δουλέψω. Πάω στη δουλειά λοιπόν... και έπαθα ένα σοκ. Όλοι χαλαροί, κανεις δεν έτρεχε κανεις δεν ήταν αγχωμένος. Την επόμενη μέρα κάτι μου έτυχε και δεν μπορούσα να πάω. Παίρνω τηλέφωνο να ενημερώσω και ήμουν προετοιμασμένη για κατσάδιασμα ... αντί αυτού ακούω: πάρε το χρόνο σου και σε περιμένουμε όποτε ξεκουραστείς.... και μετά σκέφτομαι όλα, τα πάντα μαζί και με πιάνουν τα κλάμματα.. για το που έζησα,το πως έζησα, το πως με διαμόρφωσαν όλες αυτές οι άσχημες επαγγελματικές εμπειριες στην Ελλάδα, το πως κανανε την δουλειά στη ζωή μου να είναι πάντα συνώνυμο της δουλείας... τόσα όνειρα χαμένα και ρημαγμένα.Ναι δεν είναι παράδεισος το εξωτερικό .. αλλά πάλι καλά δεν είναι και Ελλάδα.